Bir arının günlüğü geçti elime, Okurken bazen hüzünlendim, bazen sevindim.
Yazmıştı küçük arı hislerini yaşam öyküsünde:
Her günkü gibi sabahın erken vaktinde çıkmıştım yollara. Amaçlarımız vardı arı olarak, her gün o amacı yaşamak için kanat çırpıyorduk. Güneşin doğuşu biz arılara yeni bir fırsattı. O gün de renga renk olan çiçekler bulup onlarla sohbet edecektim.
Güzel olan renkleri görecek güzel kokular duyacaktım. Çiçeklere yardım edecektim bugün yine; İnsanlara anlatacaktım çiçeklerin hem göz hem burun hem kalp hem de dil için olduklarını Çiçeklerin saklı olan güzelliklerini açığa çıkartacaktım. İnsanların Rableri Allah'a şükretmelerini sağlamak için uğraşacaktım. Allah dünyayı çiçeklerle doldurmuştu. Çiçekleri veren Rablerine insanların şükretmelerini sağlamak için uğraşacaktım. Ama o gün ....
